Zo vader, zo dochter
“Meneer, u weet dat mannen ook borstkanker kunnen krijgen?” Mijn vader wordt bijna drie jaar geleden door de huisarts doorverwezen naar het ziekenhuis. Waarschijnlijk was de knobbel die hij al langere tijd in zijn borst voelde ‘gewoon’ een verkleving. De radioloog in het ziekenhuis wijst mijn vader zonder slag of stoot op het tegendeel. Mijn vader blijkt één van de ongeveer honderd mannen te zijn die per jaar in Nederland borstkanker krijgen.
36 reacties
Tags: Ambassadeur, borst, column, dochter, Joyce, Stichting Pink Ribbon, uitgezaaide borstkanker, vader
De schrik in onze familie is groot, maar gelukkig wordt door de chirurg duidelijk gemaakt dat mijn vader goed te behandelen is en er geen uitzaaiingen zijn. Een paar weken later ondergaat hij een borstamputatie, gevolgd door een preventieve chemokuur en een hormoonbehandeling. Na uitgebreid erfelijkheidsonderzoek wordt door de genetici geconcludeerd dat mijn zusje en ik geen verhoogd risico lopen op het krijgen van borstkanker. De opluchting is groot, mijn vader herstelt goed en de draad wordt door ons allemaal weer opgepakt.
Ruim een jaar geleden stop ik na een lange periode met de borstvoeding van mijn jongste zoon. Ondanks dat ik geen verhoogd risico zou lopen wil ik voor mijn eigen gemoedsrust een preventieve mammografie laten maken. Ik voel een lichte irritatie in mijn rechterborst, maar vermoed dat dit nog een melkklier is. De mammografie stelt gerust, hij wordt volledig goedgekeurd.
Een half jaar later voel ik een stekende pijn in mijn borst. Ik voel een grote, harde schijf onderaan mijn borst. Onder mijn tepel ontdek ik ook een klein knobbeltje. De huisarts zegt na mijn borst te hebben onderzocht niets geks te voelen. De harde schijf is volgens haar verhard bindweefsel en de knobbel een cyste. Ik hoef mij nergens zorgen over te maken.
Twee maanden later ga ik opnieuw naar de huisarts. De schijf en de knobbel zijn niet verdwenen en ik voel zelfs nóg een knobbel richting mijn oksel. Ik word voor de zekerheid doorgestuurd naar het ziekenhuis.
Daar bekruipt mij al snel het gevoel dat er meer aan de hand is dan een cyste met bindweefsel. Er wordt een echo gemaakt, een mammografie en op drie plekken wordt een punctie verricht. Aan de gezichten van de radioloog en verpleegkundigen lees ik het af: het is niet goed…. Er zal verder onderzoek worden gedaan en eind van de dag zou de uitslag volgen. Nog geen twee uur nadat ik thuis ben gaat de bel. De huisarts staat op de stoep. Ik weet direct dat mijn gevoel wordt bevestigd. Inderdaad, alle drie de onderzochte plekken zijn kwaadaardig.
Uiteindelijk blijkt dat ik drie tumoren in mijn borst heb en het is uitgezaaid naar drie van mijn lymfklieren. Na uitgebreid onderzoek blijkt gelukkig dat er geen zichtbare uitzaaiingen zijn in de rest van mijn lichaam. Zes tumoren in totaal, waarschijnlijk twee jaar geleden begonnen met ontwikkelen… Toen mijn vader chemotherapie kreeg en ik zwanger was van mijn jongste zoon.
Direct na het bezoek van de huisarts bel ik in tranen mijn vader:
“Pap, het is heel erg maar ik heb ook borstkanker”.
36 reacties
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen en hoop voor jou en je familie op een positief en gezond 2013. Geniet van je kindje en alle warmte en liefde om je heen.
Lieve groeten Janny
Mooi geschreven! Ben benieuwd naar je volgende columns… X
Lieve Joyce,
Respect voor de wijze hoe jij/jullie met je ziekte omgaat !!
Daar mag je trots op zijn.
Groet,
Hanneke.V
Lieve Joyce,
Mooi geschreven!
Ik bewonder de positieve manier waarop je hier mee omgaat. Hiermee kun je ook een positieve bijdrage leveren aan mensen die in soortgelijke situatie zitten.
Liefs, Debby
Hi Joyce,
Geschrokken om te lezen wat je hebt meegemaakt en bewondering voor de manier waarop je met je ziekte omgaat. Veel kracht, sterkte en geloof in herstel toegewenst! Liefs Claudia Witteman
Mooi geschreven ..erg knap! .. sterkte met je verdere herstel..gr
Lieve Joyce,
Supertrots zijn wij op jou (onze dochter) jij maakt dat wij er mee om kunnen gaan !
Dikke kus
Mama
Lieve Joyce,
Op Brenda’s facebook zag ik de link naar deze site en schrok heel erg van wat ik las, moest echt even slikken. Dat jij/jullie, mijn vriendin van vroeger en je gezin/familie, dit allemaal mee moet(en) maken….
Wat heb je alles mooi verwoord en ik vind het erg knap hoe je met deze ervaring en vreselijke ziekte omgaat. Nou meis, Ik wens je heel veel gezondheid en geluk met je gezin toe!!
Veel liefs, Cis
Yeah Joyce!! Geliciteerd met je colomn! Dit ben jij ten voeten uit!! En dit is nog maar het begin….zo komt er vast ook een boek 🙂 Joyce heel veel sterkte, we denken aan je
Liefs Mirjam, Frank & Myrthe
Lieve Joyce,
Wat heb je dat mooi en duidelijk geschreven! Ik heb enorm veel respect voor je!
Ik wens je alle goeds.
Liefs, Anouk van Poelgeest
Beste Joyce,
Aangrijpend verhaal, jammer dat artsen je niet serieus namen bij je eigen eerste gevoel!!
Gelukkig dat het (ogenschijnlijk) nu goed met je gaat en dat je zo positief bent!!!
Ik wens jou het allerbeste en veel geluk,
groetjes Rieky.
Lieve Joyce, ik wens jou een liefdevol & vooral gezond 2013. Natuurlijk ook voor je man, gezin & familie. Hoe moedig dat je je verhaal deelt en meteen meer vooorzorgsmaatregelen neemt. Veel sterkte toegewenst. Hartelijke groet, Joyce Blume
Lieve Joyce
Ik voel met je mee, hier past maar een woord RESPECT zoals jij daar mee omgaat.
Ik hoop dat alles goed met je gaat,net zoals met mij zodat ook jij kunt zeggen I´m a survivor!!
Liefs
Cora
Prachtig geschreven.. Heel veel sterkte en ik blijf je volgen. Liefs
Lieve Joyce,
Wat een mooie column! Heel veel succes met schrijven en heel veel sterkte en kracht gewenst!
Lieve groet,
Anita
Bedankt voor je colum. Ik hoop er nog veel van je te mogen lezen.
Fijne kerstdagen en een goed 2013.
Marc
Ik vindt het een mooi en herkenbaar verhaal ik ben 35 en heb bijna het zelfde mee gemaakt als jouw alleen bij ons begon het anders mijn vader kreeg darmkanker in 2009 mijn broertje teelbalkanker in2010 en ik Ducktale borstkanker in 2011 ik vind het knap dat je een blog gaat bijhouden ik ga je zeker volgen heel veel sterkte en succes Gr. Claudia Coppens
Ongelofelijk, dat de huisarts je niet eerder had doorverwezen. En de wijze waarop je hiermee bent omgegaan. Alle respect voor jou lieve Joyce. Ik wens jou, je man en kinderen hele fijne feestdagen en blijf genieten van elke dag. Ik kijk graag uit naar je volgende column.
Vele lieve groeten,
Ingrid
Heel duidelijk en open geschreven, hoop dat vele mensen er iets aan hebben! Bewondering hoe je er mee omgaat!
Heel fijn dat je het opschrijft zo help je denk heel veel vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten succes met de behandelingen en blijf zo sterk.
Lieve Joyce,
Ik wens je alle goeds voor t nieuwe jaar! Fijne kerstdagen en veel sterkte en kracht toegewenst!!!
Liefs
Carla
(raad Hlem)
Lieve Joyce,
Ik bewonder de wijze waarop je met de situatie omgaat en hoe goed je het kunt beschrijven.
Hoop dat je in 2013 de ellende grotendeels achter je zal kunnen laten en dat je je kan richten op de verdere toekomst met je mooie gezin.
Veel liefs,
Marieke (Grooteman)
Goed zég, zoals je erover schrijft. Altijd heftig om met (borst) kanker geconfronteerd te worden.
Maar wel heftig om mee te “dealen” als je nog zulke kleien kinderen hebt.
Mijn verhaal is soortgelijk, maar ik heb al grote kinderen (+ 2 kleinkindjes), die me helpen.
Sterkte en ik ben benieuwd naar de rest van je verhaal. Fijne dagen, Mariëlle.
Heel veel sterkte tijdens dit proces!Goed van je dat je de ziekte niet je hele leven laat beheersen!
Yvonne schrijft,
Lieve Joyce,
Wat zal dat schriken geweest zijn , wel fijn dat je er zo over kunt schrijven
want andere mensen kunnen hier veel aan hebben.
Groetjes Yvonne
Lieve Joyce, wat mooi dat je dit wilt/kunt delen.
Anita
Prachtig verwoord! Ik hoor regelmatig van Patries hoe je je er doorheen slaat en dat is iets waar je volgens mij heel trots op mag zijn. Gr. Joyce (van der Veldt ;-)) Heo
Beste Joyce
Hoe bizar kan het zijn……..je vader en jij allebei borstkanker, terwijl jij en je zus geen verhoogd risico hadden!
Ik heb zelf in Dec 2011 de diagnose borstkanker gekregen. Mijn tweelingzus is in 2006 (42j.)
hier aan overleden en mijn moeder en twee tantes hebben het ook gehad. Er is door de klinisch geneticus geen BRCA 1 of 2 gen gevonden,maar spreken over een familiaire belasting! Kortom er moet nog een gen zijn die voor deze ellende zorgt!
Hopelijk vinden ze snel dit gen, zodat de ziekte sneller word ontdekt en er dus sneller gehandeld kan worden. Het komt te veel voor en dus word het ook overgedragen aan onze kinderen.
Hopelijk komt het geld dat Pink Ribben ophaalt op de juiste plek terecht en dat ze actief onderzoek kunnen blijven doen naar preventie en behandeling.
Wens jou heel veel sterkte met alles, maar ook met jou werk bij Pink Ribben!
Groetjes Julia
Lieve joyce,
Op de achtergrond aan je gedacht… Via m’n broer en schoonzus beetje mee gekregen hoe het met je gaat. Wat ben je sterk!
Met 2 mooie zoons en man heb je zoveel om voor te knokken, maar je moet het maar wel “ff doen”… Jij flikt het hem!
Diep respect…
Liefs, Michelle
Hoi Joyce, zo blij om met eigen ogen te zien dat het goed met je gaat. Gelukkig gaat het met mij ook goed maar dat weet je al. Super je blog, ik hoop dat heel veel mensen hier steun en kracht uit halen. Liefs Marjo
Jeetje Julia, wat heftig zoveel vrouwen in jullie familie….
Bij ons blijkt er nu een mutatie te zijn van het chek2gen. Hierover is minder bekend dan het brca-gen maar duidelijk is wel dat het een verhoogd risico geeft op borstkanker in combinatie met andere factoren. Het kan niet als de oorzaak worden gezien bij ons zegt de geneticus maar toch… Een simpele bloedtest kan hier duidelijkheid over geven. Wie weet een optie voor jullie om te onderzoeken? Mocht je wat meer willen weten dan kun je via pink Ribbon wel in contact komen met me.
Heel veel sterkte!!
Wat een verhaal zeg! Drie mensen in een gezin en dat ook allemaal kort na elkaar… Hopelijk gaat het goed met jullie. Sterkte!
Bedankt voor alle lieve en mooie reacties die ik krijg op mijn columns!!
Ik vind het heel bijzonder om te zien dat het delen van mijn verhaal wordt gewaardeerd.
Ik krijg hier zelf veel energie van en dat kan ik goed gebruiken 🙂
Ik hoop dat jullie de rest van mijn verhaal blijven volgen, want er liggen nog veel columns op de stapel!
Lieve groet Joyce
Meisje wat ben je dapper. ik weet uit eigen ervaring wat dit met je doet als je nog kleine kindertjes hebt die nog zo hun moeder nodig hebben!
Lieve groet, Erica
Wauw wat een heftig stuk Joyce. En oh wat mooi en indrukwekkend geschreven. Ik heb je vandaag ontmoet in beverwijk en dacht ik ga je opzoeken op fb. En direct kom ik dit verhaal tegen. Ik herkende meteen deze woorden. Tot maandag dan hè gaan we er weer tegenaan. Ik ga nog even verder lezen op jou fb. Zo te zien ook zo veel hartverwarmende reacties, precies wat ik bedoelde vanmiddag.X jessica
Ja heftig verhaal!!!! 5 jaar geleden mijn verhaal…..het gaat nu goed ben wel altijd onzeker over mijn lichaam!!!!! Maar het komt goed hoor Joyce. Veel liefs Cora van der Bijl.