Bianca (33): “Iedere chemotherapie betekende een grote lijdensweg…”
Eind 2009…. Ik heb pijn in mijn rechterborst. Mijn lieve tante had net de strijd verloren van kanker. Opa daar zo verdrietig om ligt op laatste dag in het ziekenhuis… Nee ik moet er nu eerst voor de familie zijn…
Opa overleed jan 2010. Een week later begint mijn mallemolen… En vertel ik oma eind januari het erge nieuws… Ik – net 33 – heb borstkanker!!! *zuchttt *
Na een ingrijpende operatie, dubbele amputatie en reconstructie in een, begint ook de heftige lange weg die chemotherapie heet.
Mijn kindjes klein. Mijn man komen we dan achter, heeft borderline.
Gelukkig zeer grote steun van mijn ouders. En mijn zusje ondanks paar honderd km afstand vaak aanwezig.
Iedere chemotherapie betekende voor mij een grote lijdensweg…. Maaaarrrrr in geen geval willen opgeven. Na mijn revalidatie gesterkt gevoeld door alle velen gesprekken met de groep, besluit ik te scheiden.
En toen ik tijdens een bella donna dag een mooie fotoshoot kreeg (zie foto) wist ik ‘t….
Ik heb dit overleefd… Ik ga nu eindelijk voor mezelf leven… Het is maar zo respectievelijk, geniet gewoon van de kleine dingen.
Ondanks vele tegenslagen weet ik dat het erger kan zijn… Ik heb het geluk nog dagelijks naar mijn mooie rijkdom (2 dochters) te mogen kijken.
4 reacties
Geweldig dat je de boel weer opgepakt hebt zeer belangrijk voor je kinderen en jij natuurlijk ook dat je ervan kan genieten heel veel sterkte en succes
Groetjes Wil
Je bent een kanjer in het kwadraat
Wat een kracht! Bewondering alom.
Dank voor de lieve reacties